همیشه همان ابرها (سینما و زندگی به روایت نوری بیلگه جیلان)

چیزهایی که در فیلم‌های من ممکن است واجد نشانه‌هایی از معنویت‌گرایی یا متافیزیک باشند، برای من «واقعیت»‌هایی هستند که در باور عمومی در دسته حقیقت‌های نادیده و ناشنیده قرار می‌گیرند. شاید این‌ها مناطق مه‌آلودی باشند که باور دارم به طریقی با آن‌ها در ارتباطم. برای من این‌ها نیز تکه‌هایی از واقعیت‌اند. راستش دلم می‌خواست می‌توانستم ایده‌های ذهنی‌ام را با همه آقشفتگی‌های‌شان به روی پرده بیاورم. چند باری هم این را امتحان کرده‌ام. با این همه اگر در یک فیلم همه عناصر با نوعی نخ نامرئی - که پیدا کردن تعریفی برای آن سخت است - دوخته نشوند، امکان دارد چیده‌شده و ساختگی بودن فیلم آشکار شود.